Στέργιου Ν. Σάκκου

Τί σήμανε γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τί σημαίνει γιὰ τὸν καθένα ποὺ πιστεύει καὶ ἀναγεννιέται μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, τὸ περιγράφει καίρια καὶ δυνατὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν περικοπὴ ποὺ διαβάζει ἡ Ἐκκλησία μας ἀνήμερα τὰ Χριστούγεννα (Γαλ. 4, 4-7). Ὁ Ἀπόστολος, ποὺ ἔζησε τὴ σκλαβιὰ τοῦ ἰουδαϊκοῦ νόμου, ποὺ εἶδε καὶ γνώρισε τὴ φρίκη τῆς ἁμαρτίας τοῦ ἑλληνιστικοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ ποὺ γεύθηκε καὶ ἀπήλαυσε τὴ χάρη τῆς λυτρώσεως, καταθέτει θεόπνευστα τὴν ἐμπειρία του καὶ καλεῖ τοὺς χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων –καὶ τοῦ δικοῦ μας– νὰ δοξάσουν τὸν Θεὸ γιὰ τὴν εὐδοκία του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπισκεφθεῖ ὡς σωτήρας τὴ γῆ μας. Ὅσοι ἀκόμη δὲν μέθυσαν ἀπὸ τὸ κρασὶ τῆς ὕβρεως καὶ τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, ὅσοι δὲν λατρεύουν τὸ αἶσχος στὸ ναὸ τῆς ἀναισχυντίας, ὅσοι μέσα στὴ δίνη τῆς ἐποχῆς μας μποροῦν νὰ ἐλέγχουν τὴν ἀναζήτηση τῆς σκέψεώς τους καὶ τὴν ἀνησυχία τῆς καρδιᾶς τους, θὰ βροῦν μέσα σ’ αὐτὴ τὴ περικοπὴ ἀνάπαυση καὶ θὰ γιορτάσουν ἀληθινὰ καὶ φέτος τὰ Χριστούγεννα.

Καὶ πρῶτα – πρῶτα, ὁ χρόνος ποὺ διάλεξε γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὁ Κύριος, ὁ χρόνος ποὺ χώρισε τὴν ἱστορία στὰ δυὸ καὶ σήμανε τὸ χρόνο «μηδὲν» γιὰ τὸν κόσμο –ἐκεῖ ὅλα τελείωναν κι ἐκεῖ ὅλα ἄρχιζαν– δὲν ἦταν τυχαῖος. Ὁ Ἀπόστολος τὸν ὀνομάζει τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου καὶ ἐννοεῖ μ’ αὐτὸ τὸν κατάλληλο καιρό, ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν ἕτοιμη νὰ δεχθεῖ στὰ ἄδεια χέρια της τὸ δῶρο τοῦ οὐρανοῦ. Πράγματι, ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ σὰν φυτώριο αἰῶνες τώρα καλλιεργοῦνταν μὲ τὸ νόμο καὶ τὸ θέλημά του, εἶχε φθάσει στὴν ἀκμὴ τῆς ἀποδόσεώς του, μὲ τὴν ὕπαρξη τῆς παρθένου Μαρίας. Στὸ πρόσωπο αὐτῆς τῆς ἅγιας Κόρης κατέληγαν καὶ δικαιώνονταν ὅλες οἱ προσπάθειες τοῦ Θεοῦ νὰ κρατήσει καθαρὴ μία φυλή, νὰ τὴν ἐξευγενίσει καὶ νὰ βγάλει ἀπ’ αὐτὴ τὸ ἐκλεκτότερο ἀπόσταγμα, γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιήσει στὸ σχέδιο τῆς σωτηρίας μας. Τὴν ὥρα ποὺ ἡ Παρθένος ἦταν ἕτοιμη νὰ ὑπακούσει στὸν ἄγγελο τοῦ Κυρίου καὶ νὰ δώσει ἐκείνη τὴν ἀπάντηση, «Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου» (Λουκ 1, 38), ὁ δείκτης τοῦ χρόνου ἔφθανε στὸ πλήρωμά του καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ σκήνωνε μέσα στὰ σπλάγχνα της. Συνέχεια →