Ἁγία Φιλοθέη

Στὴν ἀρχὴ ἔχει πλάι της τὶς ὑπηρέτριες τοῦ πατρικοῦ της, τὶς μαθαίνει τέχνη καί γράμματα.

Σιγὰ σιγὰ στὴν καρδιὰ τῆς Τουρκοκρατημένης Ἀθήνας δημιουργεῖται μία Πρόνοια ποὺ ὅμοια της καί πλάι της μονάχα ἡ Βασιλειάδα μπορεῖ νὰ σταθεῖ.

Διακόσιες κοπέλλες, ἀπὸ τὰ πρῶτα σπίτια τῆς Ἀθήνας, ἀφήνουν μισοτελειωμένα τὰ προικόπανα κι ἔρχονται πλάι στὴν Κυρά.

Γιατί, Κυρὰ ὀνομάζουν οἱ Ἀθηναῖοι τὴν καλογριά τους.

Φτιάχνει τὸ πρῶτο γηροκομεῖο τῆς Ἀθήνας πλάι στὸ μοναστήρι κι ἀνάβει ἔτσι τὸ πρῶτο φῶς μὲς στὴν Ἀθήνα.

Γιὰ τὰ παιδιὰ πάλι ποὺ θὰ κρατήσουν ὅλο τὸ βάρος τοῦ Ἑλληνισμού καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄλλο κτίριο, νὰ μάθουν τέχνη, γράμματα, νὰ μάθουν πὼς εἶναι Χριστιανοὶ κι Ἕλληνες.

Καὶ μόλις μπαίνουν σὲ αὐλάκι αὐτά, σηκώνει τὰ μανίκια ἡ Φιλοθέη καί φτιάχνει Νοσοκομεῖο μά καί ξενοδοχεῖο μὲ τὴν παλιὰ τὴν πρώτη ἔννοια τῆς λέξης.

Γιὰ τοὺς ξένους, τοὺς γυρολόγους ποὺ καθὼς γύριζαν στὸν τόπο τους, λέγαν πὼς κάτι καινούργιο γίνεται στὴν Ἀθήνα.

Κι ὁ ὁδοιπόρος ποὺ πορευότανε κάτω ἀπὸ τὸ λιοπύρι τῆς Ἀττικῆς καὶ ξεραίνονταν τὰ σωθικά του ἀπὸ τὴ δίψα ἔβρισκε πηγὴ νὰ δροσιστεῖ ἀπ’ τὸ πηγάδι ποὺ ἄνοιξε ἡ Κυρὰ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, τὸ «Ψυχικό».

Τὴν Κυρὰ ποὺ τὴν ξέρουν πιὰ οἱ Ἕλληνες μὰ καὶ οἱ Τοῦρκοι, ποὺ ψάχνουν νὰ βροῦν ἀφορμὴ νὰ τὴν τσακίσουν τὴν καλογριά.

Καὶ βρῆκαν τὴν αἰτία:

Κάτι Ἑλληνοποῦλες, ποὺ τὶς εἶχαν ἁρπάξει οἱ ἀλλόθρησκοι, θέλουν νὰ σώσουν τὴν πίστη τους. Προσπέφτουνε στὴν ἡγουμένη.

Τὶς κρύβει ἡ Κυρά, μὰ πιάνεται ἀπ’ τοὺς Τούρκους ποὺ τὴ βασανίζουνε σκληρὰ «τὴν πίστη σου  ἤ  τὴ ζωή σου».

Μὰ ἄρχοντες σεβαστοὶ μιλοῦν στοὺς Τούρκους κι ἡμερεύουνε ἔτσι τ’ ἀγρίμια.

Καὶ λεύτερη ἡ καλογριά, ξεκινάει νὰ πάει ἀπέναντι στὴ Τζιά νὰ ἐτοιμάσει καί ἐκεῖ μοναστηράκι.

Ἑστία ἀντίστασης στὸν κατακτητή καί τόν ἀλλόθρησκο.

Βράδυ, παραμονὴ τοῦ Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτη ἤτανε, συνάχτηκαν γιὰ ὁλονυχτία οἱ καλογριές καί τότες ἤτανε ποὺ σπάσανε τὶς πόρτες οἱ ἀντίχριστοι.

Τὴν πιάσανε, τὴν χτύπησαν τόσο, ὅσες ἤταν καί οἱ καλωσύνες της καί πεθαμένη, πές, τὴν παρατήσανε.

Βοτάνια, γιατροσόφια τῆς βάζαν στίς πληγές οἱ καλογριὲς μὰ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ ἦταν ν’ ἀναπαυτεῖ ὁ ἐργάτης Του.

Στὶς 19 Φεβρουαρίου ξεκουράστηκε.

Μία φορὰ κι ἕναν καιρὸ ἦταν μία ἡλιογέννητη καλότυχη βασιλοπούλα, ποὺ ζοῦσε μέσα στὰ βελοῦδα, στὰ μετάξια καιί τά ὄνειρα.

Καὶ πούλησε τὰ βελοῦδα, τὰ μετάξια καί τά ὄνειρα.

Καὶ πούλησε τὰ βελοῦδα, τὰ μετάξια καί τά ‘κᾶνε σπιτικὸ γιὰ τοὺς κατατρεγμένους.

Μία φορὰ κι ἕναν καιρό, μαζί μας ἐπερπάτησε μία Γυναίκα, ἄξια Γυναίκα νὰ τὴν πεῖς, μαζί μας ἐπερπάτησε ἡ Ὁσία Φιλοθέη.

Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη

 

Pages: 1 2