Ἁγία Φιλοθέη

/

Περπάτησε μαζί μας ἡ κυρά…

Μία φορὰ κι ἕνα καιρὸ ἦταν μία ἡλιογέννητη καλότυχη βασιλοπούλα, ποὺ ζοῦσε μέσα στὰ βελοῦδα, στὰ μετάξια καὶ στὰ ὄνειρα…

Ρηγούλα τ’ ὄνομά της ποὺ πὰ νὰ πεῖ βασιλοπούλα.

Παλάτι της, τὸ ἀρχοντικὸ τῶν Μπενιζέλων.

Νανούρισμα νὰ κοιμηθεῖ τὸ καλότυχο, ὁ «μαρμαρωμένος βασιλιᾶς».

Ἔτσι θὰ μποροῦσε ν’ ἀρχίσει κανεὶς ν’ ἀνιστορεῖ τὸ βίο τῆς Ἅγιας Φιλοθέης, τῆς Κυρᾶς.

Οἱ χρόνοι πού γεννήθηκε ἡ Ρηγούλα ἦταν οἱ χρόνοι πού «ὅλα τὰ ‘σκίαζε ἡ φοβέρα καιτα πλάκωνε ἡ σκλαβιά».

Ἤτανε τότες οἱ χρονιὲς ποὺ «σβησμένες ὅλες οἱ φωτιὲς οἱ πλάστρες μὲς τὴ χώρα».

Ἤτανε τότες ποὺ ὁ Σταυρὸς πολεμοῦσε μὲ τὰ μισοφέγγαρα.

Μεγάλο τὸ ἔχει τοῦ γονιοῦ κι ἡ μόνη κληρονόμος ἡ Ρηγούλα, Πρέπει λοιπόν, ἀνάλογα στὸ γένος καί στά πλούτη της, νὰ μορφωθεῖ ἡ μοναχοκόρη τῶν Μπενιζέληδων.

Καὶ μεγαλώνει, βασιλοπούλα ἴδια, ἡ Ρηγούλα καί φτάνει τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ γονεῖς ὅλου τοῦ κόσμου ὀνειρεύονται νὰ παντρευτεῖ! Κακοπαντρεύεται ὅμως ἡ μοσχοθυγατέρα καί στόν τρίτο χρόνο πεθαίνει ὁ ἄνδρας της. Μὰ κι οἱ γονεῖς της πέθαναν κι αὐτοί καί μένει ἔτσι ὁλομόναχη στὸν κόσμο.

Τὴ θλίψη της, τὴν πίκρα της, ὅμως,  ἡ Ρηγούλα, τὴν κάνει κινητήρια δύναμη.

Ἡ πίστη της νερὸ φουσκωμένο, μπόλικο, τρέχει καί πρίν φανεῖ ἕνας Κοσμᾶς Αἰτωλός, πρὶν ἔρθει ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης ὁ Μηνιάτης, πρώτη αὐτὴ πιάνει τὸ ἀσύλληπτο, πὼς ὅποιος χαθεῖ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ θεωρηθεῖ χαμένος καί γιά τὸ Γένος.

Πετάει μ’ ἀπόφαση τὰ ροῦχα της Ἀθηναίας κυρᾶς ἡ Μπενιζέλου, μαζὶ πετάει καἰ τ’ ὄνομά της, τὸ Ρηγούλα,

Φορεῖ τὰ ροῦχα τῆς καλογριᾶς, φορεῖ κι ἕνα καινούργιο ὄνομα: Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία.

Καὶ ἡ μεγάλη περιουσία τῶν Μπενιζέλων χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ χτιστεῖ ὁ Παρθενώνας τῆς Φιλοθέης.

     

Pages: 1 2