Ὁ ἅγιος της παρρησίας καὶ τῆς ἑνότητας

ε) Συγκεκριμένα, ἀκολουθώντας τὴν ἀριστοτελικὴ μεσότητα ὁ Ὅσιος γράφει: «Ἡ συμπάθεια δὲν βλέπει καθαρά, ἐνῶ ἡ ἀντιπάθεια δὲν βλέπει καθόλου! Ἂν λοιπὸν θέλεις νὰ ἔχεις καθαρὰ μάτια καὶ ἀπὸ τὶς δύο παθήσεις, νὰ μὴ λαμβάνεις βιαστικὲς ἀποφάσεις, ἀλλὰ νὰ ἐρευνᾶς τὶς αἰτίες μὲ δίκαιη κρίση. Διότι κι ὁ Θεός, ποὺ γνωρίζει τὰ πάντα πρὶν ἀκόμη γίνουν, θέλησε φιλάνθρωπα νὰ κατέβει καὶ νὰ ἀκούσει τὸν θρῆνο τῶν Σοδόμων, διδάσκοντάς μας μὲ αὐτὸ ὅτι πρέπει νὰ ἐξετάζουμε τὰ πάντα μὲ ἀκρίβεια. Πολλοί μιλοῦν σατυρικὰ γιὰ σένα, ὅτι εἶσαι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχεις τὴν τάση νὰ παρασύρεσαι ἀπὸ τὶς προσωπικές σου ἐχθρότητες καὶ ὅτι δὲν ἔχεις στὴν καρδιά σου τὴν ὑπόθεση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Λένε ὅτι μιμεῖσαι τὸν θεῖο σου Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος διέσπειρε ὁλοκάθαρη μανία γιὰ τὸν θεοφόρο καὶ θεοφιλῆ Ἰωάννη» (Ἐπιστολὴ 310).

στ) Σὲ ἄλλη ἐπιστολὴ «περὶ ἔριδος» πρὸς τὸν ἅγιο Κύριλλο, ποὺ ἦταν ὀξὺς στὴ διαμάχη του μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀντιοχείας, τοῦ ζητᾶ νὰ σταματήσει τὴ φιλονικία καὶ ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ κληροδοτεῖ στὴν Ἐκκλησία τὴ διχόνοια μὲ πρόσχημα τὴν εὐσέβεια. Γράφει: Μὴ λοιπὸν τὴν ἄμυνά σου γιὰ τὴν προσβολὴ ποὺ δέχθηκες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους πού σοῦ τὴ χρωστοῦν τὴ μεταθέτεις στὴ ζωντανὴ Ἐκκλησία, κατασκευάζοντας τὴν «αἰώνιον αὐτὴ διχόνοιαν ἐν προσχήματι εὐσεβείας» (Ἐπιστολὴ 370).

ζ) Οἱ διχοστασίες καὶ οἱ φιλονικίες μὲ πρόσχημα τὴν εὐσέβεια φαίνεται ὅτι ἀπασχόλησαν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ πρῶτα της ἀκόμη χρόνια. Οἱ διενέξεις αὐτὲς ὀφείλονταν σὲ διάφορες αἰτίες: προσωποληψίες, αἱρετικὲς δοξασίες, ἐγωκεντρισμούς, ἐμπάθειες, ζῆλο «οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν» κ.α. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπιτιμώντας τοὺς Κορινθίους γιὰ κάτι ἀνάλογο ἀναρωτιέται: «Μεμέρισται ὁ Χριστός»; (Α΄ Κόρ. 1, 13). Ὁ κίνδυνος τῶν διαιρέσεων στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐλλοχεύει πάντοτε, καὶ ὑπερβαίνεται ὅταν ὑπάρχει ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, ὀρθὴ πίστη καὶ ἑνότητα μὲ τὴν Ἐκκλησία.

     

Pages: 1 2