Προσεγγίσεις στὸ ἀπρόσιτο τῆς θείας Μεταμορφώσεως
Γράμμα τοῦ π. Εὐσεβίου Βίττη
σὲ πνευματικά του τέκνα γιὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές,
Ἡ πρακτικῶς ἀπόλυτη ἀδυναμία μου νὰ ἀπαντήσω σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ τὶς ἑκατοντάδες αὐστηρῶς προσωπικὰ γράμματα, ποὺ ἡ ἀγάπη σας μου ἀπευθύνει, μὲ ἀναγκάζει νὰ ἀπαντήσω σὲ ὅλους σας μὲ τὸ παρόν. Αὐτὴ τὴ φορὰ τὸ μήνυμά μου στὴν ἀγάπη σας ἐπικεντρώνεται στὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μὲ ὅ,τι αὐτὴ μᾶς λέει σὲ μία βαθύτερη θεώρησή της. Καὶ αὐτό, ὅσο ὁ περιορισμένος χῶρος ἑνὸς γράμματος ἐπιτρέπει καὶ ἀναγκαστικὰ πλημμελῶς καὶ ἀτελῶς.
Ὅσα κι ἂν ξέρουμε γιὰ τὴν θεία Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἐλάχιστα ἐν σχέσει μὲ τὸ πλούσιο μυστικό της βάθος καὶ νόημα. Καὶ αὐτό, γιατί ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας εἶναι στὴν οὐσία της ἀπρόσιτο γιὰ τὴ διάνοιά μας μυστήριο. Ἔτσι τὸ χαρακτηρίζει ἡ σχετικὴ ἑόρτια ὑμνωδία τῆς Ἐκκλησίας μας, πού θὰ νοηματοδοτήση τὸ περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ κειμένου. «Μυστήριον δείκνυσι Χριστὸς τοῖς μαθηταῖς ἐν Θαβὼρ λάμψας ὑπὲρ αἴγλην τῷ προσώπῳ». Ἡ θεία Μεταμόρφωση ἀποτελεῖ κατὰ βάθος ἀποκάλυψη τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς θείας συγκαταβάσεως. Ὅ,τι παλιὰ λαχτάρησε ὁ μέγας Μωυσῆς θέλοντας νὰ ἰδῆ «γνωστῶς» τὸν Θεό, κατὰ τρόπον δηλαδὴ κατανοητὸ καὶ συναισθητό, χωριτὸ καὶ ἀνεκτὸ στὴν ἀνθρώπινη ἀδύναμη φύση, τὸ βλέπει τώρα ἄνετα στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.«Γνωστῶς νῦν προέρχεται ἐμφανισθῆναι Μωσεῖ Χριστὸς καὶ δόξαν τὴν ἄρρητον δεῖξαι ἐν ὄρει Θαβὼρ τῇ πρὸς πρόσωπον ἀμέσως ὁμιλίᾳ». Τώρα μὲ τρόπο, ποὺ μπορεῖ πιὰ νὰ γίνη πιὸ συναισθητός, ἔρχεται ὁ Χριστὸς νὰ φανῆ στὸν Μωυσῆ καὶ νὰ τοῦ δείξη μὲ μία μόνον ἀκτίνα τῆς θεότητός του τὴν ἀπερίγραπτη μὲ λόγια δόξα του μὲ μία πρόσωπο πρὸς πρόσωπο σχέση καὶ ἐπικοινωνία. Τὸ ἴδιο βέβαια κάνει καὶ γιὰ τοὺς Μαθητάς του. Ἔτσι ἀνασηκώνεται γιὰ λίγο ὁ πέπλος τοῦ μυστηρίου τοῦ θείου προσώπου τοῦ Χριστοῦ.
«Βροτὸς τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ θεὸς τὸ κρυπτόμενον, ἐπὶ τὸ Θαβὼρ Χριστὸς ἀνέρχεται τῆς θεότητος αὐγὴν παραγυμνῶσαι ταῖς ὑπὲρ τὸν ἥλιον δόξης λαμπρότησι».
Μὲ θεία λαμπρότητα, ποὺ ξεπερνάει τὴ λάμψη τοῦ ἥλιου, φανερώνει ὁ Κύριος τὴ θεϊκή του φύση καὶ ἰδιότητα, πού ἦταν κρυμμένη πίσω ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση του. Προβαίνει μὲ ἄλλα λόγια μὲ ἀμεσότερο τρόπο σὲ μία ἀποκάλυψη καὶ φανέρωση μὲ τρόπον αἰσθητὸ καὶ ἀναμφίβολο τῆς θεότητός του στὸ βαθμό, πού δὲν μποροῦσε νὰ τὴν ἀντέξη ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Ἀλλὰ δὲν περιορίζεται μόνον σὲ αὐτὸ τὸ νόημα ἡ θεία Μεταμόρφωση. Μεταμορφώνεται ὁ Κύριος καὶ γιὰ ἄλλον σκοπό.
Pages: 1 2